Συμβουλευτική σε μια αμήχανη στιγμή...
Δημοσιεύτηκε: 30 Νοέμ 2015, 19:34
Καλησπέρα σ' όλους τους φίλους σ' όλη την Ελλάδα! ελπίζω όλοι να χαμογελάτε και να περνάτε όμορφα. Αυτό το καιρό δε βρίσκομαι στην Αθήνα, (εκεί που βρίσκονται ίσως οι περισσότεροι από εσάς) και δε βρίσκομαι κοντά στις όμορφες συναντήσεις σας...αν ήμουν σίγουρα θα ερχόμουν να συζητήσω αυτό που με απασχολεί από κοντά, σε μια πλατεία, σ' ένα σπίτι ή ένα καφενείο..λόγω λοιπόν και της απόστασης προτίμησα να στείλω αυτό το μήνυμα και να ζητήσω τη συμβουλή σας μέσα από το δίκτυο αυτό, που μας ενώνει επίσης. Βρήκα στο fb τη φωτογραφία που σας στέλνω από το Δήμο Τρικάλων και το Χριστουγεννιάτικο "μύλο των ξωτικών". Η φωτογραφία δείχνει μία κούκλα που εμψυχώνει μία κοπέλα...μία κούκλα που κατά τη ταπεινή μου γνώμη είναι ίδια με τη Λεμονιά, ίδια με τη τεχνική που χρησιμοποιώ για τη Λεμονιά και την επιλογή των ρούχων που έχω κάνει...
Νιώθω αμήχανα γι αυτό είναι η αλήθεια.
Σίγουρα ο καθένας από μας είναι ελεύθερος να δημιουργεί και να εκφράζεται με τον τρόπο και το ύφος που επιλέγει. Η κοπέλα αυτή το Σεπτέμβρη που μας πέρασε μου έστειλε ένα προσωπικό μήνυμα για να με συγχαρεί για τη δουλειά μου και για τη συμμετοχή μας με τη Λεμονιά στο φεστιβάλ στη Γερμανία. Από τότε δεν μου έγραψε ποτέ ξανά....δε μου ανέφερε τίποτα για την επιθυμία της να δημιουργήσει τη γιαγιά Φωτεινή (όπως ονομάζει) και εγώ βρήκα σήμερα τυχαία τη φωτογραφία αυτή στο διαδίκτυο....
Δε ξέρω αν μπορώ να μιλήσω για ηθική, ή για "άγραφους νόμους" κτλ..
Γνωρίζω επίσης ότι άλλη σα τη Λεμονιά ..δεν υπάρχει..
το "εγώ" όμως πειράχτηκε με κάποιο τρόπο.., αισθάνομαι είναι η αλήθεια αμήχανα...
Ήθελα να μοιραστώ μαζί σας αυτές τις σκέψεις..και αν κάποιος θέλει να μοιραστεί μαζί μου τις δικές του θα με βοηθούσε πραγματικά πάρα πολύ.
Σας ευχαριστώ πολύ πολύ
να είστε καλά μέσα σ' όλα όσα αγαπάτε!
Νιώθω αμήχανα γι αυτό είναι η αλήθεια.
Σίγουρα ο καθένας από μας είναι ελεύθερος να δημιουργεί και να εκφράζεται με τον τρόπο και το ύφος που επιλέγει. Η κοπέλα αυτή το Σεπτέμβρη που μας πέρασε μου έστειλε ένα προσωπικό μήνυμα για να με συγχαρεί για τη δουλειά μου και για τη συμμετοχή μας με τη Λεμονιά στο φεστιβάλ στη Γερμανία. Από τότε δεν μου έγραψε ποτέ ξανά....δε μου ανέφερε τίποτα για την επιθυμία της να δημιουργήσει τη γιαγιά Φωτεινή (όπως ονομάζει) και εγώ βρήκα σήμερα τυχαία τη φωτογραφία αυτή στο διαδίκτυο....
Δε ξέρω αν μπορώ να μιλήσω για ηθική, ή για "άγραφους νόμους" κτλ..
Γνωρίζω επίσης ότι άλλη σα τη Λεμονιά ..δεν υπάρχει..
το "εγώ" όμως πειράχτηκε με κάποιο τρόπο.., αισθάνομαι είναι η αλήθεια αμήχανα...
Ήθελα να μοιραστώ μαζί σας αυτές τις σκέψεις..και αν κάποιος θέλει να μοιραστεί μαζί μου τις δικές του θα με βοηθούσε πραγματικά πάρα πολύ.
Σας ευχαριστώ πολύ πολύ
να είστε καλά μέσα σ' όλα όσα αγαπάτε!