Μια φορά και έναν καιρό μια παρέα φίλων μαζευτήκαμε και με μεράκι και κέφι κατασκευάσαμε την βιβλιοθήκη της UNIMA HELLAS!
H φυσική μας παρουσία στον χώρο που μας είχε παραχωρήσει ο "αείμνηστος" Κακογιάννης, περιορίστηκε γρήγορα στον ένα άνθρωπο, που τον περισσότερο καιρό ήταν η Σωτηρία.
Δεν θυμάμαι καλά αν μας διώξανε, αλλά έχω την αίσθηση πως η κυρα Unima θέλει να πιστεύει πως αυτή τον άφησε!
Έτσι μια μέρα βροχερή, χωρίς τα ταρατατζούμ του πρώτου καιρού και με σκυμμένο το κεφάλι, όχι από ντροπή αλλά για να καθαρίσει η σιλικόνη από το πάτωμα του Ιδρύματος, η βιβλιοθήκη αποσυναρμολογήθηκε, φορτώθηκε και μεταφέρθηκε στο σκοτεινό υπόγειο του εργαστηρίου μου όπου και βρίσκεται έκτοτε, περιμένοντας την ανάπτυξη...
Με αφορμή την ανάγκη να βρω μια ελεύθερη γωνιά για να αποθηκεύσω κάποιες κατασκευές, έπεσα πάνω στα πράγματα της Unima και οι πρώτες μου σκέψεις ήταν να απευθύνω αίτημα και να αποποιηθώ την φιλοξενία τους.
Τότε ήταν που μου ήρθε η ιδέα...
Υπάρχουν ωραιότατοι χώροι που μισθώνονται από κουκλοπαίχτες για να καλύψουν τις ανάγκες τους για πρόβες και δημιουργία,
γιατί λοιπόν να μην γινόταν πρόταση από την UNIMA σε έναν από αυτούς για συγκατοίκηση?
Και θα προχωρήσω ένα βήμα παραπέρα προτείνωντας τον χώρο της Ζέτας... είναι μεγάλος, ευάερος, ευήλιος, μόλις 5 λεπτά με τα πόδια από τον ηλεκτρικό στα Άνω Πατήσια, σωστό κελεπούρι!
Θέλω να διευκρινίσω πως την πρόταση την κάνω αφού πρώτα συνομίλησα με την Zέτα,
φαντάζομαι ωστόσο πως μπορεί και κάποιοι άλλοι να ενδιαφερθούν να συγκατοικήσουν με την UNIMA κάτι το οποίο αν συμβεί το βρίσκω ευτυχές !
Το ερώτημα είναι τι έχει να πει η συνέλευση για όλα αυτά, θέλουμε συγκατοίκηση με τα αρνητικά και τα θετικά της ή θέλουμε την σιγουριά και την ασφάλεια του τίποτα?